اگر موانع جسمانی نفس را مقهور خود نسازنداشتیاق نفس به عالم نور بیش از شوق جسم به سوی عالم وی خواهد بود و هر چه روشنایی و نورانیت نفس زیادتر شود شوق ومحبت آن به عالم نور بیشتر خواهد شد و غنا و نز دیکی آن به نورالانوار افزایش خواهد یافت. و اگر نفس دارای قوه ی بی پایان بود هرگز موانع جسمانی او را از عالم انوار باز نمی داشت.و چون نفس بر جوهری مادی احاطه پیدا کند و عشق و شوق او به عالم نور شدت یابد و از انوار قاهره کسب نور کند و ملکه ی اتصال به نور محض برای او حاصل شود در این صورت با خرابی بدن به بدن دیگری جذب نخواهد شد زیرا توانایی وی و قدرت جذب وی به سر چشمه های روسنایی مانع آن خواهد بود.
جالبه باید بعدا همش بخونم